An introduction to Nattrinai

by

Dr.G.Johnson

The last Tamil Sangam or Tamil Academy existed before 2000 years ago in Madurai. The Tamil scholars of that period scrutinised the works of the poets, and compiled the best into Sangam literature. Ettuththogai and Pathuppaattu are the most popular to this day.

These Sangam songs are the written documents of the culture and civilisation, historical events, artistic talents and noble thoughts of the Tamils during the Sangam period.

Nattrinai is one of the books of Ettuthogai. This comprises 400 Agam songs on love. The other two Agam compilations are Kurunthogai and Agannaanooru.

Nattrinai is made up of nine short verses and up to twelve long verses.

According to the five landscapes of ancient Tamil Nadu, the songs too are classified accordingly:

Kurunji.......132

Paalai 106

Neithal....... 101

Marutham.....32

Mullai............29

In this arduous task of going through all the works of the poets, and selecting the best 400 amongst them is time consuming and needs real dedication. Travel in those days was long and tiresome, walking from place to place to collect the manuscripts and bringing them all to Madurai is no easy task,taking into consideration of the mode of transport on bullock carts or by foot.

There was always a sponsor to meet out the expenses for this important undertaking.. Mostly the king used to be such a sponsor. Sangam poets from different parts of Tamil Nadu have to travel all the way to Madurai to present their poems in front of the scholars of the Tamil Sangam. The sponsor should provide them with decent lodging and food during their stay in Madurai.

The sponsor who was responsible for the successful compilation of Nattrinai was Pandian Pannaadu Thanthaan Maaran Vazhuthi. He was the reigning Pandan king of that period. "Pannadu Thanthaan" is a honour accorded to this Pandian King and it is self explanatory, that he has donated many countries meaning vast stretches of lands to deserving people. Besides being the king of the Pandya kingdom,he has also proved himself as a worthy poet and a lover of literature. Nattrinai 97 and Kurunthogai 270 songs are written by him. This is proof of the literary talent of the kings of Tamil Nadu. His Nattrinai poem goes as follows:

" Azhunthupadu vizhuppun vazhumbuvaai pulara

Evva nenjathu ekgu erinth thaangu

pirivila pulambi nuvalum kuyilinum,

Theruneer kezheeiya yaarunani kodithe!!

Athaninum kodiyal thaane, ' mathanin

Thuithalai ithazha painkuruk kathiyodu

Pithigai viravumalar kolleero? ' ena

vandusoozh vattiyan thiritharum

Thandala uzhavar thanimada magale! "

Thalaivan has not returned from his long journey at the specified time. Thalaivi relates her deep sorrow to her friend. She hears the cuckoo bird cooing in search of its partner..But her sorrow is like the pain inflicted by a sharp spear-head piercing a deep wound. Such is the poetic imagination and language of a Pandian king. Just think of the love of language even among Tamil kings.

Though the Pandian king Maaran Vazhuthi is the sponsor for Nattrinai, we are not sure who compiled these 400 songs. But from the selection of these songs we can infer that he too must have a been a romantic poet who honoured love according to the Sangam tradition.

In conformity with the tradition of Sangam literature Nattrinai too starts with the praise of God. This was written by Perunthevanaar.

" Maanilanj sevadi yaagath, thooneer

Valainaral powam udukkai yaaga,

Visumbumei yaagath thisaikai yaagap,

Pasunkathir mathiyamodu sudarkann naaga

iyandra vellaam paiyindru, agath thadangiya

Vetha muthalvan enba -

Threthara vilangiya thigiri yone."

He encompasses the wide landmass as his red feet. The roaring sea along with with the pouring waves is His loin attire. His body is of the hue of the blue sky. The four directions are his four hands. The radiant light of the moon and the ever bright sun are His two eyes. He encompasses all and He is omnipotent and provider of everything. He is also the first of the four Vedas. Let Him preserve and bless this collection of poems and make it available throughout the world.

The poets of Nattrinai brought out the beauty of pure love in the most romantic and dramatic manner , Again as in Kurunthogai the songs of Nattrinaiu revolves around the Thalaivan, Thalaivi and Thozhi.

Although all the 400 Nattrinai songs are worth mentioning it is humanely impossible in this section.I would quote some of the popular songs wherever possible.

One of the often quoted song ends as follows:

" Saathal anjen anjuval saavil

Pirappup pirithu aaguvathu aayin

Marakkuven kollen kathalan enave."

The Thalaivan has not returned from his distant journey as promosed. The Thalaivi is in seep sorrow as usual, not taking proper food. Her health is deteriorating day by day. The Thozhi is worried about the plight of her beloved friend. She tries to console her and warns her of her ill health. But the Thalaivi tells her that her main worry is not about herself dying. She is even more worried that after her death in her next birth she might forget her beloved Thalaivan!

Nattrinai 275 is is another fantastic song. Dr Mu.Varatharajan has depicted it in a dramatic manner in his book ' Illakkiya Kaatchigal ".

There is a village by the sea side. Adjacent to it are paddy fields. Neythal flowers are seen scattered among the padi crops.. While the farmers are harvesting a neythal stalk too is cut along with the paddy stalks. While the stalks are gathered and tied into bundles. the neythal stalk too is bound in the bundle.The solitary stalk has a bud in it. The farmer carry the bundle to the winnowing ground. They thrust the sickle into the bundle. The next morning at sunrise the neythal bud blooms.

This is an ordinary scene. The common man would only see this much. But to the poet with imagination, what he witnesses is totally different.

When he witnesses the the neythal amidst the paddy he is worried. When it is cut with the paddy stalks he feels sad. He feels it has been wounded .Neithal is not meant to be cut in this manner. Instead, if it has to be plucked by the tender fingers of a damsel, our poet would not have worried this much. Unlike the coarse paddy stalks the neythal is such a tender flower with much beauty and fragrance. This fate should not have occurred to it! The farmer who did this has done it without knowing anything about this. Even after committing this crime he has not bothered to separate it from the rest.Instead he is now tying it with the paddy stalks into a bundle.The neythal which is supposed to exhibit its beauty is now going to the winnowing field.

The next day our poet returns to see the fate of the neithal The paddy stalks are like a bed for it. But would anyone sleep in that manner with the sword that has wounded? But he notices that the neythal sleeps there in comfort and that too next to the enemy's sword which has wounded it!

When the sun rises the neythal resembles a late riser who awakes yawning. Thus the neythal slowly opens its petals and blooms into a beautiful flower..But our poet does not sees it blooming as we see it. He sees it waking from a deep slumber.

Though it was severed the previous day, it has not withered, but instead it blooms afresh, like a person who wakes up late opening the mouth and yawning..Our poet is now anxious to know the fate of this innocent neythal flower. If it would have been left in the paddy field no matter how scorching maybe the sunshine, it would remain fresh. But now it is going to be scorched in the sunlight. Having slept beside the murderous weapon, this innocent neythal flower is now opening its mouth in this way, without knowing the impending danger..

Ammoovanaar, the poet who wrote this beautiful poem finally laments at the innocence of the neythal flower. In this poem the neythal gets wounded, sleeps and awakes like anyone of us. Our poet experiences all its feelings.in this subtle manner!

Giving life to the lifeless and infusing sensation to the senseless,are the inborn talents of the Sangam poets.The above Nattrinai 275 song by Ammoovanaar is a fine example of the calibre of our Sangam poets who wrote in this manner 2000 years ago!

To be continued...

The Glory of Tamil Literature...Part ...6

The Beauty of Kurunthogai by Dr.G.Johnson
Tamil Literature has a long history. This history originated
in palmyra leaves. Individual writings were collected and compiled in
the Tamil Sangams which are academies of scholars who are mostly Tamil
Poets.
But in the course of time these valuable manuscripts were
not well preserved in the proper manner. The people who were in
possession of them at a later period did not know their values. As a
result many such manuscripts in Palmyra leaves were eaten by termites
as they were stored in clay pots. Some of them were dumped in store
rooms in the temples. Some were burnt as fuel for cooking and boiling
water.
Hence much of the Sangam literature believed to have been
composed during the Sangam period were lost to us, though whatever
survived have been available today through the efforts of the
scholarly compilers of the 10th century.
Thus the works of Sangam literature were lost and forgotten
for several centuries before they were brought to light by several
Tamil scholars such as Arumuga Navalar, S.V. Damodaram Pillai and U.
V. Swaminatha Iyer.
They painstakingly travelled to many places and collected
and catalogued numerous manuscripts in various stages of
deterioration.
Arumuga Navalar hailed form Jaffna in Tamil Eezham. He
brought to print for the first time any Sangam literature. This was
the Thirumurukaatruppadai of Pathupaattu .In 1887,Pillai brought the
first of the Ettuthogai namely Kalithogai.
Swaminatha Iyer brought his first print of Pathupaattu in
1895, Tholkaapiyam, Senavariyar Urai ( 1868 ), Manimekalai( 1898 ),
Silappathikarsam ( 1889 ), Pathuppaattu( 1889 ) and Puranaanooru( 1894
) all with scholarly commentaries.
Later on the Christian missionaries too were attracted by
the beauty and philosophy in these poems. They took much interest in
bringing these to the outside world through English translations.
The Christian missionaries who came to Tamil Nadu to
propagate the Gospel of Jesus Christ, were astounded by the treasures
embedded in our Sangam literature. They learnt Tamil and played a
crucial role in not only popularising Tamil literature all over the
world, but also in opening up new avenues in the literary style.
Beski,an Italian missionary changed his name to
Veeramaamunivar and performed revolution for Tamil by introducung
prose In writing.Prior to that Tamil was written only in the poetic
form with Yaapu as its grammer. The common folks were unable to
understand that form of writing,as it was meant for the scholars and
poets ( pulavars ).. Hence it is true that te glory of Tamil reached
greater heights through the efforts of the European Missionariries ,
as the common man was able to understand the prose form of writing and
reading.
We will have a detailed account of their contribution to
Tamil Literature later in this series
Kurunthogai songs were translated into English by Ramanujan
and later by many others who were attracted by them.
Dr. Mu. Varathrajan, the well known Tamil scholar and writer
utilised many of the Kurunthogai poems and elaborated them in an
interesting manner for the readers in his many books on Tamil
literature.
Here is an example from his book " Illakkiya Kaatchigal ".
He has used poem 24 in this way.
The poem ends in this way:
" karunkaal vembin onbu yaanar
ennai indriyum kazhivathu kollo ".
He goes on to speak about the prediction of time during
Sangam days when there were no clocks or watches. They watched the sun
and the shadow and knew the time. At night they watched the moon and
stars to know the time. Thus days, months and seasons were known to
them through their observation of nature. Thus the time when the cock
crows, when the pichi flower blooms, the season when the mullai flower
blooms were all known to them. This was possible because the people of
those days lived in close contact with nature which we have lost
today.
In this song, the thalaivan ( hero ) who is on a journey to
a far off place promises the Thalaivi ( heroine ) that he would return
when the Neem tree ( Veppamaram ) blooms with flowers.Though a few
months passed he did not return. The tree has bloomed! She is now
deeply worried and in great grief. This becomes worse when she sees
the flowers covering the sand beneath the tree. She is reminded of the
previous year in the sweet company of her lover on this flower bed
under the tree. Today he has not returned at all. What could have been
the reason? Will this year's bloom of neem flowers be of no use to
both of them?
Dr.Mu Varatharajan is an expert in introducing sangam poems
in this illustrious and romantic manner!
It is a wonder that Kurunthogai songs fit in perfectly into
modern music too!
Thus when music director A.R.Rahman wanted a preamble for
the song ":Theendai Meitheendai " in the film Suvaasakkaattre,
lyricist Vairamuthu's choice was kurunthogai poem by Velliveethiyaar.
Thus " Kandrum Unaadhu Kalathaiyum Paadaathu " embraced the digital
age music.
" It is perfect fusion. If my lines in modern verse express
the feelings of an aroused woman, the poem penned by Velliveethiyar
captures their intensity with beautiful imageries. " says Vairamuthu.
In another song by A.R.Rahman, for the film Iruvar, he
borrows imageries from kurunthogai - " Narumugaiye " and " Chempulam
cherintha ".
" That is why a poem of a second century effortlessly fits
into the tune of A.R.Rahman in 21st century. It is here that I see
myself as a continuity of traditions " he says adding that " brevity
is the character that brings modern verse close to Sangam poetry ".
To be continued...

The Glory of Tamil Literature...Part ...5

The Beauty of Kurunthogai by Dr.G.Johnson.
Literature is a record of a nation's success and failure, art
and civilisation, peoples's passions and hatreds and in a way its
history. History and literature are related very closely. Reading
literature with a background knowledge of the people's history makes
it more meaningful.Hence with this in mind I have given a brief
outline of the history of Tamil Nadu in the first episode of this
series.
Furthermore, a knowledge of the religious background of the
people is equally essential. In this respect, we should know about the
Tamil religions Saivam, Vainavam, Samanam and Boutham. We shall dwell
on this subject of Tamil religions later on in this series.
It is a fact that Tamil literature is closely associated
with religion of that period till the 19th century. This is an unique
feature of Indian Literature. The popular English philosopher Haldane
has pointed out that literature and philosophy are knit together in
Indian literature . It is clear that religion has played a major role
in the origin and flourishing of literature. During the Sangam period
there has been no Aryan influence on Tamil literature and the poets
were careful in not using Sanscrit words in their poems. Most works
were started by the first poem glorifying or paying tribute to God.
Likewise the first poem of Kurunthogai was attributed to Lord Muruga
who was celebrated as the Tamil God in those ancient days.
It is a sad fact that there is no proper written history of
Tamil Nadu of the the ancient days,. Much of the history has to be
deduced from the works of our poets who are not histoirians. But they
have given ample information on the kings, wars, the lands conquered
and the governance of their lands.Hence Tamil literature of the Sangam
period helps us to understand history, culture, civilisation, beliefs,
worships and habits of ancient Tamilians.
Likewise from the love poems of Kurunthogai too we are able to learn
the love and domestic life of the people of Sangam days. Here are a
few examples which may be of interest to our readers.
From the poems of Kurunthogai ( numbered accordingly ), we
can have a glimpse of their beliefs and practices:
1. They believed in dreams ( 30 )
2. When the crow cries, there will be a visitor ( 210 ).
3. They believed in ghosts ( 161, 263, 180 ).
4. A man's life will be prosperous after his marriage ( 295 ).
5. They caught fish with fishing rods ( 54 ). and nets ( 174 ).
6. Women used mud to rub hair during bath ( 113 ).
7. They invited guests into the house and provided feasts ( 118 ).
8. The elders and the wise went to arrange marriages ( 146 ),
9. Farmers sowed seeds kept in a baskets made of palm leaves. ( 155 ).
10. Traders practiced bartering such as milk for food stuff
( 221 ) and salt for padi ( 269 ).
11. They worshipped the moon ( 178, 307 ).
12. They calculated time by observing the stars ( 261 ).
13. Monkeys which frequent the fruit trees were caught by
nets ( 342 ).
14. Water was kept hot in specially made thermo bronze vessels ( 277 )
15. Pregnant girls liked eating sour tamarind ( 287 ).
16. Common folks made cotten wigs and lit lamps ( 353 )
17. Women pounded black gram with blunt rounded wooden clubs ( 384 ).
18. Girls enjoyed playing hand ball games ( 396 ).
19. During evenings girls lit lamps using ghee ( 398 ).
20. The Thalaivi ( heroine ) whose lover has gone to a far
off land would count the days by ticking on the wall ( 358 )
21. They believed that Lord Muruga would punish the wicked ( 87 ).
22. The heavens where the Gods dwelled give bliss and
happiness.( 87 ).
The poets of Kurunthogai revelled in beautiful and
meaningful imaginations and used many such metaphors wherever
possible.
The first poem is attributted to Lord Muruga.
" Thamarai puraiyum kaamar sevadi,
Pavazhathu anna meni, thigazholi,
Kundri eikum udukai, kundrin
Nenjupaga erintha anjudar neduvel,
Sevelang kodiyonkaapa,
Ema vaigal eithinraal ulage. "
Lord Muruga is described as follows:
His feet resembles the beautiful lotus flower. His
complexion is that of amethyst ( pavazham ) and his dress resembles
the redness of kundrimani. His weapon is the vel and his flag depicts
the cock ( seval ).
Tamils took pride in naming Lord Muruga as " Tamil Kadavul
" ( Tamil Deity ). Their love for this particular deity is high and He
is the most widely worshipped God in Tamil nadu
Visual imagery is an essential aspect of Kurunthogai poems.
Though each poem comprises of only about eight verses, the subject
could be elaborated into a beautiful drama with the associated
landscapes! Such is the brilliant quality of our Sangam poets in their
choice of words and the brevity of their poems!
Kurunthogai poem 7 is an excellent example of love, courage and drama.
" Villon kaalana kazhale thodiyol
mel adi melavum silambe nallor
yaar kol? alliyarthaame aariyar
kayiru aadu paraiyin kaal porak kalangi
vaagai ven nettru olikkum
vey payil azhuvam muniyore ". This was written by
Perumpatumanar. It is supposed to have been said by a passer-by on a
desert path in the Paalai land which is rough and barren. The poet has
incorporated much message and meaning in these six lines.
A.K.Ramanujan has attempted to translate this poem as follows:
" This bowman has a warrior's band on his ankle
the girl with the bracelet on her arm
has a virgin's anklets
on her tender feet.
They look like good people
in these places
the wind beat
upon the vakai trees
and make the white seedpods rattle
like drums of acrobats
dancing on the tightropes
poor things, who could they be?
and what makes them walk
with all the others
through these desert ways
so filled with bamboos. "
This lengthy translation is proof of the difficulty
encountered in translating Sangam poems which are known for their
brevity with appropriate words.
This poem has a story behind it. A passer-by sees a young
couple on a path among bamboo groves. The youngster wears a warrior's
band on his ankle and carries a bow, which means he is a brave
warrior. The girl wears a virgin's anklet on her tender foot
indicating she is not yet married. Most probably they are lovers
eloping, as their parents did not agree for their marriage. The
warrior is determined to fight anyone who may intrude in their love.
The poet then goes on to describe the dry seedpods of the vagai trees
which are rattling in the wind resembling the sound of drums for the
Aryan acrobats who dance on tight ropes. Their journey is thus abound
with many risks which are compared to walking on tight ropes! Thus the
passer-by pities as they appear to be honest lovers!
From this beautiful poem we can infer that the youngster is
a courageous warrior and he has been presented with the warrior's band
foir his valour in battle. Similarly we understand that virgin girls
used to wear the virgin's anklet . This will be removed ceremonially
during their marriage. This is a different form of anklet from
Kannaki's anklet in Silappathikaaram.Besides the arranged marriages by
the family elders, elopement of lovers too was a common feature. The
girls in love trusted their lovers and were prepared to run away with
them to far off places. The mode of travel for the common folks was by
walking. There were Aryan actrobats who walked on tight ropes to the
sound of beating drums. These were held in villages as a form of
entertainment like the circus. The landscape of the arid land of
Paalai with the bamboo groves and vagai trees too are aptly portrayed
in this poem.
Kurunthogai abounds with many more such information on
Tamils during the Sangam period. It is a rich treasure of ancient
Tamil culture which has been our proud heritage!
To be continued

The Glory of Tamil Literature....Part ..4.

THE BEAUTY OF KURUNTHOGAI by Dr. G. Johnson.
-----------------------------------------------------------------------------

Besides depicting the love life of the ancient Tamils, the
Agam poems also show a life led in union with Nature. " A great
literature is that which is ' native ' and original, which defies
time, which expresses a man's or society's ideals and realities with
aesthetic faithfulness, in which there is a coalescence of
entertainment and edification and which is capable of revealing to the
reader fresh layers of meaning at every reading." ( Dr.S.V.
Subramanian in " Tamil Culture: A Multi -Dimensional Phenomenon )
It is interesting to note how the poets from the different
regions attributed their observations accordingly. From these poems
from Kurunthogai we learn the way of life in their regions as
follows:
Kuriji Region : Young girls were engaged in keeping off the parrots.
Neythal Region : Young girls protected dried fish from birds.
Mullai Region : Men tending cows and goats.
Marutham region : people engaged in cultivating paddy and sugarcane.
These are examples of how they lived in harmony with Nature.
The longer verses show a more urbanised life with luxury and
splendour.Here girls are seen throwing their gold ear studs to chase
away the fouls from the ripe grain! The smoke from the sugarcane
factories rose like clouds, The sea-ports were busy with exports and
imports of valuable goods and spices . The market places were crowded
with precious things from far and near.The settlement of foreigners
with the Yavana servants and watchmen engaged in their daily affairs .
Hence the hustle and bustle gave the city a cosmopolitan touch and
colour to the ancient Tamil life. The people changed their dresses in
the mornings and evenings. The men enjoyed their evenings with
intoxicating drinks too!
Kurunthgai song 135:
" Work is life, for men;
and for women with bright foreheads
Who stay at home
their men are their lives... " ( Shanmugam & Ludden ).
From this we know that the men were the earning members of
the family and the women were dependent on them.
There are many songs which show the romantic way the poets
looked at nature.
A poem by Kollan Azhisi hears the delicate sound of the
falling flower and portrays it in his poem in this subtle manner:
" Mayiladi ilaiya maakual nochi
annimigu menkom poozhntha
manimarul poovin paadunani kette ".( 138 )
The poet's imagination and comparison is very much baffling
indeed. The meaning is as follows:
It is late night and the people are in deep slumber. But she
could not sleep as she hears the sound of the falling nochi flowers.
Thus the damsel awaits the return of her lover.
Another poet, Pereyin Muruvalar has this to say in
Kurunthogai 17. It has been translated by A.K.ramanujan as follows:
": When love is ripe beyond bearing and goes to seed,
Men will ride even Palmyra stems as if they were horses;
Will wear on their heads the reeking cones of the erukkam bud
As if they were flowers;
Will draw to themselves the laughter of the streets;
And will do worse ".
There has been endless debates among poets whether there is
a natural fragrance on the hair ( koonthal ) of women. In Kurunthogai
2 , the lover praises his damsel who is reeling in love by asking the
bee to tell the truth in this way:
" Oh Beautiful Bee-
You that has the life of investigating innards of a flower,
Don't say what I desire to hear
But tell what you saw
My long time lover who is peacock-like in her beauty
She has teeth that are close together
Greater than her hair,
Is there any flower that
You know of which
Smells better than her hair? ". This is a famous poem known
as " Konguther vaazhkai " by poet Iraiyanaar.
Our ancient poets adored humour as an important aspect of a
happy life. Thus humour and nature are seen blended in many of the
Kurunthogai poems.Here are two such poems :
" Kurukukolak kulitha kendai ayalathu
Urukezhu thamarai vaanmugai veroo oom. " ( 127 ).
A fish escapes from the beak of the stork. Later thinking
that the stork has gone, the fish comes up again. Seeing the bud of
the lotus flower it escapes once again thinking that it is the beak of
the stork!
In another poem an elephant is depicted in this manner:
" Negizhiyit peyernthe nedunal yaanai
Meenpadu suraroli verooum ". ( 357 )
The farmer lights fire at night to keep away the elephants
from the crops. The elephant on seeing the fire runs away in panic.
But on seeing the bright stars in the sky the elephant is even more
bewildered!
Though Kurunthogai poems were written more than 2000 years
ago, it is striking indeed to note that many of them are very much
similar to our poems of modernity!


To be
continued...

The Glory of Tamil Literature...Part...3

 The poems in Kurunthogai are indeed capable of capturing the
hearts of the readers. Almost all songs are sweet as the sandal paste
and each line invokes a pleasant memory. Besides being a record of
ancient Tamililian culture and civilisation, they also depict the
inner feelings,pleasures and pangs of love,
Besides love Kurunthogai is a record of historical events
and the virtues of life with suitable similes and examples. As
Kurunthogai encompasses all aspects of life it is also celebrated as '
Nalla kurunthogai " meaning good Kurunthogai, by our ancient scholars.
Some of these songs are so outstanding that they are quoted
often by our literary experts. Kurunthogai poems are written based on
the thoughts and character of the thalaivan ( hero ), thalaivi (
heroine ), thozh ( friend ).
Here is an example of how the thalaivan ( hero ) compares the
pleasure he experiences from his thalaivi ( heroine ).
" Virithiraip perunkadal valai iya ulagamum
arithuperu sirappit puthel naadum
irandunth thookiit seersaa laave ".
The pleasure from this world or the pleasure of the world
of Gods ( heaven ) are no match to the pleasure from my beloved one.
Hence with love man obtains all pleasures.
Another hero goes even further in his love experience:
" Perunthol kurumagal sirumel aagam
Orunaal punarap punarin
arainaal vazkaiyum vendalan yaane ".
" A day's pleasure with this beautiful damsel is all I want.
After that I don't want to live even half a day " is the lament of
this lover.
Here we see another desperate hero rushing to see his love
after some time of separation. He has promised her that he would
return on a particular day. That day has come and he rushes in his
chariot. The deal is that his heroine would not wait even a minute
after that specified time. She certainly will die. Obviously she has
not taken food regularly during the days of their separation. As a
result she has fallen sick . Now thalaivan is in a dilemma.He is
returning at the last minute. He tells his chariot rider ( paagan )
to somehow hurry the horses. Knowing well the desperate situation of
both the thalaivan and thalaivi, the chariot rider takes a new course
other than the regular route and succeeds to reach thalaivi in time.
In great joy and gratitude the thalaivan compliments the chariot rider
as follows:" Today you not only gave your chariot, but also my
thalaivi whom I adore as my own life.! "..This 400th popular
Kurunthogai song goes as follows:
" Seyaaru selvaam aayin,idarindru;
kallaikalam kaamam, perunthotku endru
nandrupurinthu enniya manathai aagi,
murambukann udaiya eki,karambaip
puthuvazhip padutha mathiyudai valavoi!
indru thanthanai thero
noiuzhanthu uraiviyai nalga laane? "
Now we shall have a glimpse of the thalaivi or heroine. She
is always referred as a delicate, chaste, and lovable woman. Her joy
during her union with her beloved lover has no bounds. At the same
time her sorrow during separation too has no limits. She is even
willing to sacrifice herself for the sake of love.
Here is a short Kurunthogai story. She laments the
separation of her lover to such an extent that the village focks mock
her to such an extent that it is unbearable. Her pathetic state is
described like this by poet Paranar.
A fig fruit ( athi pazham ) falls at the riverbank. Seven
crabs try to devour it. As a result the fruit is torn into bits and
turns into a paste. Likewise she too has been torn to pieces by the
gossip of the village folks. Here the poet using a simple fig fruit as
symbolic of a woman in distress is fantastic indeed. This is seen
Kurunthogai song 24:
" Karnkaal vembin onnpoo yaanar
ennai indriyum kazhivathu kollo?
aatruayal ezhuntha vennkottu athavathu
ezhukuliru mithitha orupazham polak
kuzhaiya, kodiyor naave,
kathalar akala, kallen dravae. ".
Kurunthogai 49 tells the wish of the thalaivi to be the wife
of her lover in the next birth too as follows:
" immai maari marumai yaayinum
neeyaa kiyaren kanavanai
yaanaa kiyarnin nenjuner pavale ".
In poem 152, a girl's lust for love is compared to an egg
which rots without the hen ( failing to hatch ) if the lover who has
gone on a journey does not return in time..
From these songs, it is evident ancient Tamils 20 centuries
ago took love seriously and honoured it as sacred and solemn.And
especially the women were willing to sacrifice their life for love.
There is no question of changing love partners in their lives.Love
blooms only once and that should last till their lifetime.
The thozhi ( the girl's friend ) is always portrayed as the
one who help the lovers to be united. She partakes in the joy and
sorrow of her thalaivi ( heroine ) and often rebukes the thalaivan
whenever he is indifferent to the thalaivi (* heroine ).
Let us see some of these thozhis as depicted by the poets of
Kurunthogai.
The thalaivi laments the separation of her thalaivan as he
has not returned to be with her as promised.. The thozhi seeing the
pathetic situation of her friend consoles her in this Kurunthogai song
130.
" Nilanthottup pugaa ar vaansam eraar
vilengiru munneer kaalit sellar
naatin naatin oorin oorin
kudimurai kudimurai therinU
kedunarum ularo nam katha lore ".
The meaning is very simple and interesting. He cannot walk
through the earth, sky or the sea.So by searching from country to
country, village to village , house to house could he escape from us?
Thus the thozhi gives hope to her friend in distress and encourages to
live on to see her beloved lover.
It is baffling to see such delicate and minute thinking of
our Sangam poets while dealing on the subject of love.They used the
simple everyday events and common objects to add beauty to their
poems.
Kurunthogai is a rich treasure of ancient Tamilian
literature in the form of such short poems.We will see more of them
in the future issues of Nesan4U.


To be
continued.....

The Glory of Tamil Literature...Part ..2.

                           The Beauty of Kurunthogai

Let us now explore the essence of the Sangam Literature. As
mentioned in the previous chapter, Sangam Literature dates back to the
1st to 3rd centuries - 300 BC to 200 AD. to be exact.
Ettuththogai is a collection of eight different books. Of
course they were written on palm leaves as it was the only mode of
writing in ancient times. The eight books are as follows:
1.Kurunthogai
2. Nattrinai
3. Aganaanooru
4. Puranaanooru
5. Ainkurunooru
6. Kalitthogai
7. Pathittruppathu
8. Paripaadal
Among these Nattrinai, Kurunthogai, Iynkurunooru, Kalithogai
and Aganaanmooru are on love or " Agam "
Puranaanooru and Pathittuppathu are on kings and warfare or " Puram ".
Padipaadal deals with both agam and puram.
There are altogether 1862 Agam poems. Almost all are
included in Ahanaanooru, Kurunthogai, Nattrinai, Ainkurunooru and
kalithogai. A.K.Ramanujan has this to say of the best of the Aham
poems:
" In their antiquity and in their contemporaniety, there is
not much else in any Indian literature equal to these quiet and
dramatic Tamil poems. In their values and stances they represent a
mature classical poetry: passion is balanced by courtesy, transparency
by ironies and nuances of design, impersonality by vivid detail,
leanness of line by richness of implication. These poems are not just
the earliest evidence of Tamil genius. The Tamils in all their 2000
years of literary effort wrote nothing better ".
The " Literary Conventions of Agam poetry " of K. V..
Zvelebil ( 1986 ) describes how those conventions are intimately bound
up with nature,with a repertoire of appropriate images for each of the
landscapes
Kurinji - associated with lover's union;
Palai - associated with separation;
Mullai - associated wirh patient waiting;
neythal - associated with anxious waiting; and
Marutham - associated with lover's infidelity and the
beloved's resentment.

KURUNTHOGAI
-----------------------
This consists of short verses ranging from four to eight.
There are altogether 402 poems in Kurunthogai.they were written by 205
poets. These poems were compiled into Kurunthogai by a poet named
Pooriko.
All the poems except the first which glorifies God, are on
love. It is fascinating to know from these poems as how love was
handled in a subtle and gentle way .
Most of these poems are written in a dramatic style with a
hero ( thalaivan ), heroine ( thalaivi ) and her friend ( thozhi ) as
the main characters. Love is depicted in an interesting manner with a
deep meaning in such short stanzas from four to eight lines.
Ancient Tamils saw love in two ways. Kalaviyal means love
before marriage and Katpiyal referred to love after marriage. The love
poems were on either one of the two. In those days the lover has to go
to faraway lands for trade and this resulted in separation. The pangs
of the lovers during separation are also depicted in many of these
poems.
From these Sangam songs it is clear that the ancient Tamils
honoured and encouraged love marriage and love was considered sacred
by both the lovers.
Let us have a glimpse of the love as portrayed in Kurunthogai .
Yaaum Gnaayum yaaraa giyaro?
Enthayum nunthayum emmuraik keleer?
Yaanum neeyum evvazhi ariyum?
Sembula peyalneer pola, "
Anbudai nenjam thaam kalanthave. " is a much quoted
popular poem. As the real name of the poet is not known, he is
referred as Sembulapeyaneerar, meaning the poet of red earth and
pouring rain.
Though the meaning is very simple, the thought is remakable
indeed. This is about the mingling of lovers' hearts and it means as
follows:
" Like a downpour on red earth, our hearts have mingled."
This poem has been translated by A.K.Ramanujan, who is a
scholar on Indian literature. He was a poet, scholar, author,
philologist, forklorist, translator,and playwrite.who wrote in English
and Kannada. His famous translation of the above Kurunthogai poem goes
as follows:
" What could be my mother be to yours?
What kin is your father to yours anyway?
And how did you and I meet ever?
But in love
Our hearts have mingled
Like red earth and pouring rain. "
It is news that this ancient Sangam poem from Kurunthogai
has been selected and is being exhibited in the Metro trains in
London!
The same poem is translated by M. Sahanmugam Pillai and
David E. Ludden as follows:
" Your mother and my mother,
How are they related?
Your father and my father,
What are they to one another?
You and I,
How do we know each other?
Like the rain and red earth,
Our loving hearts are mingled as one. "
The powerful imagery in the words " red earth and pouring
rain " is so evocative, standing at once for the union in love and
also for a geographical context. Evidently it is this line that
inspired Vikram Chandra's English novel " Red Earth and Pouring Rain.
"





In a similar poem, a girl in love consoles her poor heart
which longs for her lover. It is written as follows:
" Nom en nenje nom en nenje
Punpulathu amarntha siri ilai nerunjik
katku in puthu malar mullpayan tha angu
iniya seitha nam kathalar
innaa seithal nom en nenje! " The meaning of this poem is as follows:
" As if the tender and beautiful Nerunji flower has turned
into a pain inflicting thorn, my lover who gave pleasure is now giving
sorrow."

Another famous poem tells the qualities of the lover by the
heroine ( thalaivi ) to her friend ( thozhi ) who rebukes him for
delaying the marriage. They were in love for some time already.Her
friend is worried that the lover is delaying tha marriage and talks
ill of him . She rebukes her in this way :
" Nilathinum perithe; vaaninum uyarnthandru,
Neerinum aar alavindre saaral
Karnkort kurinji pookkondu
Perunthen izhaikkum naadanodu natpe."
The meaning of this poem is as follows:
" The bees gather honey from the trees of Kurinji land.My
lover who belongs to that land is as sweet as honey. His love for me
is as high as the vast sky, wider than the land expanse and deeper
than the seas. " In this way she impresses on her friend that their
love is no ordinary love.
This poem has been translated as follows:
" Bigger than earth,certainly,
Higherr than sky
More unfathomable than waters
Is this love for this man
Of the mountain slopes
Where bees make rich honey
From the flowers of Kurinji
That has such black stalks. "
Kurunthogai abounds with poems of this nature where the
reader only overhears ahat the characters say to each other, to
themselves, or to the moon. A poem of this tradition implies, evokes,
enacts a drama in a monologue.



To be continued...

Christmas Short Story

கிறிஸ்துமஸ் சிறப்பு சிறுகதை
அன்பிற்கும் உண்டோ அடைக்கும் தாழ்

டாக்டர் ஜி.ஜான்சன்

அந்த முதல் வகுப்புப் பெட்டியில் நாங்கள் மூவர்தான் பிரயாணம்
செய்தோம். அவர்கள் இருவரும் என்னுடன் வேலூரில்தான் ஏறினர். அப்போது மணி
மாலை ஆறு. நாங்கள் பிரயாணம் செய்தது திருப்பதி ராமேஸ்வரம் துரித
புகைவண்டி. அப்போதெல்லாம் கரியைப் பயன்படுத்திதான் நீராவியின்
சக்தியுடன் புகைவண்டிகள் ஓடின.
வண்டிக்குள் ஏறியதுமே அவர் முதல் வேலையாக படுக்கையை காலியான
எதிர் இருக்கையில் விரித்துவிட்டார். அவருக்கு சுமார் அறுபது வயது
எனலாம். பட்டு வேஷ்டியும் ஜிப்பாவும் அணிந்திருந்தார். ஒரேயொரு
பிரயாணப்பை மட்டுமே வைத்திருந்தார். நல்ல கம்பீரமான பார்வையுடன் பணம்
படைத்த பெரும் செல்வந்தர்போல் காணப்பட்டார். பழுத்த பலாபோன்ற மா
நிறத்தில் மின்னிய அவரது தலையில் வயதுக்கேற்ற வழுக்கையும் கொஞ்சம்
நரையும் தேன்படலாயிற்று. அவருடன் வந்தவள் ஓர் இளம் பெண். வயது இருபதுகூட
இருக்காது. நிச்சயமாக அவருடைய மகள்தான் அவள். அது கொஞ்ச நேரத்தில்
உண்மையானது.
" அப்பா. களைப்பாக இருந்தால் நீங்கள் படுங்கள். நான் ஓரமாக
உட்கார்ந்துகொள்கிறேன் " . இவ்வாறு கூறியபடி என்னையும் நோக்கினாள்.
அப்போதுதான் அவளை நேருக்கு நேர் பார்த்தேன்.
அந்த மங்கிய விளக்கொளியில் அவளின் முகம் மலர்ந்த சிவப்பு
ரோஜாவை நினைவூட்டியது. கன்னங்களோ ஆப்பிள் பழம்போல வழவழப்புடன்
பளிச்சிட்டன. சற்று ஒடிசலான உயரத்துடன் ஒய்யாரமாக பட்டுப் புடவையில் வண்ண
மயில்போல் மருண்ட மான்விழிகளுடன் என்னைப் பார்த்தாள்
" உங்களுக்கு ஆட்சேபனை இல்லையேல் நீங்கள் இங்கே அமரலாமே? அப்பா
நன்றாக நீட்டி படுக்கலாமே? " என்றவாறு பெரியவரைப் பார்த்தேன். .
அவர் படுத்தவாறே என்னை நன்றாக ஒருமுறை மேலும் கீழும்
நோட்டமிட்டார். அதில் நியாயம் இருக்கவே செய்தது. முன்பின் தெரியாத ஒரு
இளைஞனின் அருகே இரவு பிரயாணத்தில் அருகில் அமர்வதா? யாருமே யோசிக்கதானே
செய்வார்கள்?
" தம்பி எதுவரைக்கும்? " நல்ல தடித்த குரல் அது.
" சிதம்பரம் வரை பெரியவரே. " இது எனது பதில். அதன் பின் எங்கள்
உரையாடல் தொடர்ந்தது. நான் சொல்லாமலேயே அவரின் மகள் என் இருக்கையின் ஒரு
ஓரத்தில் அமர்ந்துகொண்டாள். கொஞ்ச நேரத்தில் ஆனந்த விகடனில்
மூழ்கிவிட்டாள்
" நாங்கள் விழுப்புரம் வரைதான். நள்ளிரவு ஆகிவிடும் " என்று
சொன்னவர் மகளைப்பார்த்து " அம்மா.குடிக்க கொஞ்ச தண்ணி கொடும்மா . "
என்றவாறு அவளைப் பார்த்தார்.
" இதோ அப்பா. " என்றவள் குனிந்து பையிலிருந்து தண்ணீர் போத்தலை
எடுத்தபோது அவளின் கழுத்தில் அணிந்திருந்த தங்கச் சங்கிலி வெளியில்
புரண்டது.
எனக்கு அவர்களைப் பற்றி தெரிந்துகொள்ளவேண்டும் என்ற உற்சாகமும்
உடன் பொங்கியது!
" நானும் கிறிஸ்தவன்தான். கிறிஸ்துமஸ் கொண்டாட ஊர் செல்கிறேன்.
நாளை காலை கிறிஸ்துமஸ் ஆராதனையில் நான்தான் நற்செய்தி கூறப்போகிறேன். "
மகிழ்ச்சியுடன் அவர்களிடம் கூறினேன். அது கேட்டு இருவருமே என்னை
வியப்புடன் பார்த்தனர்.
" கர்த்தருக்கு ஸ்தோத்திரம். " என்றவாறே அவர் தண்ணீரைப்
பருகினார். மீண்டும் படுத்துக்கொண்டார். உடன் எதோ சிந்தனையிலும்
ஆழ்ந்துபோனார்.
" நாங்கள் கிருஸ்தவர்கள் என்பது உங்களுக்கு எப்படி தெரிந்தது?
" ஒருவித ஆவலுடன் அவள் கேட்டாள்
" ஆமாம் தம்பி...நான்கூட அதையேதான் யோசித்தேன் " அவரும் ஆமோதித்தார்.
" உங்கள் கழுத்தில் தொங்கும் சிலுவை. " அவளைப்பார்த்துப்
புன்னகைத்தேன். அவளோ நாணத்துடன் தலை கவிழ்ந்தாள்.
" உங்களுக்கு உடல் நலமில்லையா? எங்கே சென்று வருகிறீர்கள்? " வினவினேன்.
" சி. எம். சி. மருத்துவமனை. அப்பாவுக்கு இனிப்பு நீரும்
இரத்தக் கொதிப்பும் உள்ளது. மருந்து சாப்பிடுகிறார். ஆனால் அடிக்கடி
இப்படி களைப்பு வரும். "
" ஆமாம். இந்த இரண்டு வியாதியுமே இப்படித்தான். அதிகமான சோர்வை
உண்டுபண்ணிவிடும்."
" நாங்கள் வந்தது அப்பாவுக்காக இல்லை. எனக்காக. "
": உங்களுக்காகவா? ஏன்? உங்களுக்கு என்ன செய்யுது? "
" எனக்கு ஒண்ணும் இல்லை. நான் இண்டர்வியூவுக்கு வந்தேன்."
" ஆமாம்...இன்று பி. எஸ். சி. நர்சிங் நேர்முகத் தேர்வு
நடந்தது. எப்படி செய்தீர்கள்? இடம் கிடைத்துவிடும்தானே? "
" தம்பி...நீங்கள் என்ன டாக்டரா? " பெரியவர் திடீர் என்று
எழுந்து உட்கார்ந்தார்.
": இன்னும் ஆகலை. தற்போது நான்காம் ஆண்டு மருத்துவ மாணவன் "
" கர்த்தருக்கு ஸ்தோத்திரம். ரொம்ப சந்தோஷம் தம்பி. நான்
ஜெயசீலன். இவள் ஏன் மகள் ஸ்டெல்லா. நர்சிங் படிக்கணும் என்று பிடிவாதம்.
திருக்கோவிலூர் டேனிஷ் மிஷன் மருத்துவமனை ஸ்போன்சர் ( பரிந்துரை )
செய்துள்ளது. படித்து முடித்தபின் அங்கு பணிபுரியலாம். "
" அப்படியானால் நிச்சயமாக இடம் கிடைத்து விடும். பெண்களுக்கு
ஏற்ற புனிதப்பணி நர்சிங். உங்களுக்கு எனது நல்வாழ்த்துக்கள். அதோடு
உங்கள் இருவருக்கும் எனது உளங்கனிந்த கிறிஸ்துமஸ் நல்வாழ்த்துக்கள்."
" ஆமாம் தம்பி... உங்களுக்கும் எங்களின் வாழ்த்துக்கள்.. உங்கள் பெயர்? "
" அலெக்ஸ் "
" நான் டாக்டர் தம்பி என்றே அழைக்கிறேன். விடிந்தால்
கிறிஸ்துமஸ். கடைசி நேரத்தில் ஊர் செல்கிறீர்களே? சிதம்பரத்தில் எங்கே? "
" தெம்மூர் என்ற சிற்றூர். சிதம்பரத்தில் இருந்து பத்து
கிலோமீட்டர் தூரம். எனக்கு மாட்டு வண்டி ஸ்டேஷனில் வந்து காத்து
நிற்கும். ஒரு மணி நேரத்தில் வீடு சென்றுவிடலாம்."
கொஞ்சநேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தவர் அப்படியே கண்ணயர்ந்தார்.
ஸ்டெல்லா ஆனந்த விகடனில் மீண்டும் மூழ்கிப்போனாள்.
" நிறைய படிப்பீர்கள் போலுள்ளதே? " அவளின் மௌன வாசிப்பு
கலைந்து என்னைக் கனிவுடன் பார்த்தாள்.
" ஆமாம்... படிப்பதுதான் என் பொழுதுபோக்கு., அப்பா நிறைய
புத்தகங்கள் வாங்குவார் ".
" நாவல்கள் படிக்கும் பழக்கம்? "
": நிறைய படிப்பேன். "
" உங்களுக்குப் பிடித்த எழுத்தாளர்? "
" கல்கியும் அகிலனும். ஜெயகாந்தனையும் பிடிக்கும். "
" அப்போ பாவை விளக்கு, சிவகாமியின் சபதம், பொன்னியின் செல்வன்
எல்லாம் படித்திருப்பீர்கள்? "
" ஆமாம். தணிகாசலம், சிவகாமி, ராஜேந்திர சோழர், வத்தியத்தேவன்
ஆகியோர் மறக்கக் கூடிய பத்திரங்களா? "
" உண்மைதான். அவர்கள் சாகா வரம் பெற்றவர்கள். தமிழ் இலக்கியம்
உள்ளவரை இவர்களும் உயர் வாழ்வர்! இதுதான் படைபாளர்களின் தனிச் சிறப்பு! "
" உங்களுக்கு அதிக தமிழ் ஆர்வம் போலுள்ளதே? "
" எதை வைத்து எடை போட்டீர்கள்? "
" உங்களின் பேச்சில்தான் தமிழ் மணம் வீசுதே? "
என் உடலும் உள்ளமும் சிலிர்த்தது! ஆகா! இங்கே பார்பதற்கும்,
இனிமையாக பேசுவதற்கும் ஓர் அழகிய தமிழ்ப் பெண் உள்ளாள் என்று உவகை
கொண்டேன்!
எங்களின் இலக்கிய உரையாடல் அந்த இரவில் இதமாகவே இருந்தது.
புகை வண்டியோ பெரும் இரைச்சலுடன் நெருப்பும் கரியும் கலந்த
புகையைக் கக்கிக்கொண்டு காரிருளைக் கிழித்துக்கொண்டு ஓடிக்கொண்டிருந்தது.
கண்ணமங்கலம், திருக்கோவிலூர் ஆகிய ஊர்களில் சிறிது நேரம்
நின்று மீண்டும் தன்னுடைய பிரயாணத்தை திருவண்ணாமலை நோக்கித் தொடர்ந்தது.

திருவண்ணமலையில் நான் இறங்கி தேநீர் அருந்திவிட்டு அவளுக்கும்
வாங்கி தந்தேன். பெரியவர் நல்ல தூக்கத்தில் இருந்தார். அவரை நாங்கள்
எழுப்பவில்லை.
இன்னும் ஒரு மணி நேரத்தில் விழுப்புரம் சென்றடையும். அங்கே
இவர்கள் இறங்கிவிடுவார்கள். ஏனோ மனதில் ஒருவித ஏக்கம் தோன்றலாயிற்று.
இதுபோன்ற இரயில் பிரயாணங்களில் எத்தனையோ பேர்களுடன் பேசியுள்ளேன். அவை
அனைத்தும் அந்த பிரயாணத்துடன் முடிந்துவிடும். ஆனால் இது என்ன விந்தை?
ஒரு சில மணி நேரத்தில் இந்த ஸ்டெல்லா மீது எனக்கு இந்த ஈர்ப்பு உண்டானதே?
இது என்னவாக இருக்கும்? கொஞ்ச நேரம் நிலை தடுமாறிய நிலையில் கண்களை சற்றே
மூடினேன். அப்படியே தூங்கியும்போனேன்.
அன்றைய பகல் முழுவதும் ஆபரேஷன் தியேட்டரில் கடுமையான வேலை.
கால் கடுக்க நின்றபடி சர்ஜன் பூஷணம் அவர்களுக்கு தொடர்ந்து
உதவவேண்டியிருந்தது. அதனால் அயர்ந்துபோய்விட்டேன்
" சார்...சார்...! " என்ற குரல் கேட்டு திடுக்கிட்டு விழித்தேன்.
ஸ்டெல்லா விழிகளில் பீதியுடன், " appavaip பாருங்கள் சார் ! "
என்று படபடத்தாள்.
பெரியவர் எதிரே பேயறைந்தவர்போல் வீற்றிருந்தார். அவருக்கு
மேல்மூச்சு கீழ்மூச்சு வாங்கியது!
" என்ன ஆச்சு உங்களுக்கு? " பதற்றத்துடன் அவரின் நாடியைப்
பிடித்து பார்த்தேன். நிமிடத்திற்கு நூறு காட்டியது.
உடன் வேகத்துடன் செயல்பட்டேன். எனது பெட்டியில் இருந்து
ஸ்டெதஸ்கோப்பை வெளியில் எடுத்து அவரை பரிசோதித்தேன். இதயத் துடிப்பு
இரயில் இஞ்சின் போல் வேகமாகவும் இடையிடையே சில மாற்றங்களும் தென்பட்டது.
அவருக்கு வியர்த்தும் ஊற்றியது.
" மூச்சு முட்டுது...நெஞ்சு வலிக்குது ". சிரமத்துடன் அவர் கூறினார்.
நான் ஊருக்கு செல்லும்போதெல்லாம் அவசர
சிகிச்சைக்குத் தேவையான கருவிக்கும் சில மருந்துகளும் கொண்டுசெல்வது
வழக்கம். பல வேளைகளில் அவை உதவின. அந்த பையில் இருந்து இரத்த அழுத்தம்
பார்க்கும் கருவியை எடுத்து அவரைப் பரிசோதித்தேன். அது நூறு / எழுபது
என்று குறைவாகக் காட்டியது. குளுகொமீட்டர் கருவியால் அவரின் இனிப்பின்
அளவைப் பார்த்தேன். இனிப்பின் அளவு மூன்றுதான் இருந்தது. அது மிகவும்
குறைவான ஹைப்போ நிலை.
அவருக்கு இப்போது குறைவான இனிப்புடன் லேசான மாரடைப்பு என்பதை
தெரிந்துகொண்டேன்.
உடன் ஒரு மருத்துவமனை கொண்டு செல்வதே உகந்தது. ஆனால் அது
எப்படி சாத்தியமாகும்? ஓடும் இரயிலில் அல்லவா நாங்கள் உள்ளோம்?
விழுப்புரம் சென்றடைய இன்னும் அரை மணி நேரம் ஆகும். அதுவரை அவரை நான்
காப்பாற்றியே ஆக வேண்டும்.
" ஸ்டெல்லா...உன்னிடம் இனிப்பான பானம் ஏதும் உள்ளதா? " அவள்
நடுங்கிய நிலையில் அழுதுகொண்டிருந்தாள்.
பையிலிருந்து இனிப்புப் பொட்டலம் எடுத்துத் தந்தாள். அதை
அவரிடம் தந்து உண்ணச் சொன்னேன். குறைந்துபோன இனிப்புக்கு அதுவே
மாமருந்து. என் கைவசம் இருந்த ஜி. டி. என். மாத்திரை ஒன்றை விழுங்கச்
சொன்னேன். அத்துடன் ஒரு ஆஸ்பிரின் மாத்திரையும் தந்தேன். இவை மாரடைப்பை
தற்காலிகமாக சரிசெய்யும்.
" அழாதே ஸ்டெல்லா ..." அன்புடன் அவளின் தோளைத் தட்டி ஆறுதல் சொன்னேன்.
" அப்பாவுக்கு என்ன ஆச்சு? எனக்கு பயமா உள்ளது. " அவளின் அழுகை
நின்றபாடில்லை.
" எல்லாம் சரியாகிவிடும். பயப்படாதே. நான் இருக்கிறேன் அல்லவா?
" தந்தையின் அருகில் அமர்ந்து அவரின் கரத்தைப் பற்றிகொண்டிருந்தவளை
நோக்கிக் கூறினேன்.
அவரை மீண்டும் பரிசோதனை செய்தேன். இதயத் துடிப்பு சீரானது
தெரிந்தது. மூச்சுத் திணறலும் கொஞ்சம் குறைந்திருந்தது.
" இப்போ எப்படி உள்ளது? வலி குறைந்துள்ளதா? " என்னையே
பார்த்துக்கொண்டிருந்த அவரிடம் கேட்டேன்.
" கர்த்தருக்கு ஸ்தோத்திரம் தம்பி. நல்ல சமாரியன் போல வந்து
காப்பாற்றினீர்கள். " திணறியவாறு கூறினார்.
" வலி குறைந்துள்ளதா? " மீண்டும் கேட்டேன்.
" கொஞ்சம் குறைந்துள்ளது..ஆனால் இன்னும் வலிக்குது..."
நெஞ்சைப் பிடித்தவாறு கூறினார்.
" அதற்கான மருந்துகள் தந்துள்ளேன். தைரியமாக இருங்கள். எதையும்
யோசித்து குழம்பிப்போகவேண்டாம். " ஆறுதல் சொன்னபடி கைக்கடிகாரத்தைப்
பார்த்தேன். இரவு மணி பதினொன்று ஐம்பது. இன்னும் பத்து நிமிடத்தில்
விழுப்புரம் வந்துவிடும். அவரை எப்படியும் காப்பாற்றிவிடலாம் என்னும்
தைரியத்துடன் பிரயாணப் பைக்குள் கருவிகளை வைத்து மூடினேன். உடன் அவருக்கு
ஆக்சிஜன் தந்தால் காப்பாற்றிவிடலாம் . வலி உள்ளவரை உயிருக்கு ஆபத்து
உள்ளது என்பது எனக்குத் தெரியும். அதை நான் வெளிக்காட்டிக் கொள்ளவில்லை.
விழுப்புரம் சந்திப்பில் சுமார் அரைமணி நேரமாவது புகைவண்டி நிற்கும்.
நான் இறங்கியதும் முதல் வேலையாக ஸ்டேஷன் மாஸ்டர் அறைக்கு ஓடி
அவரின் உதவியை நாடினேன்.
அங்கிருந்து உடன் சக்கர நாற்காலி கொண்டுவரப்பட்டது. அருகிலேயே செந்தில்
நர்சிங் ஹோம் உள்ளதென்று அறிந்துகொண்டேன்.
அவர்களுடன் நானும் இறங்கிவிட்டேன். இந்த நிலையில் அவர்களை
தனியே விட்டுவிட்டு நான் எப்படி பிரயாணத்தைத் தொடர முடியும்?
வாடகை ஊர்தியில் சென்றடைந்தோம். உடன் அவருக்கு ஆக்சிஜன்
தரப்பட்டது. ஈ.சி .ஜி. எடுத்துப்பார்த்ததில் லேசான மாரடைப்பின் அறிகுறி
தென்பட்டது. குளுக்கொமீட்டர் பரிசோதனையில் இனிப்பு கட்டுப்பாட்டுக்குள்
இருந்தது. தொலைபேசிமூலம் அவரின் மனைவிக்கு தகவல் கூறினோம். பத்து
நிமிடத்தில் அவரும் வந்துவிட்டார். அவர்களிடம் சொந்தமான அம்பாசடர் கார்
இருந்தது. டாக்டர் செந்தில் என்னுடைய முதல் உதவி மிகவும் பயன் தந்துள்ளது
என்று அவரிடம் கூறினார்.
அவர் என்னை நன்றியுடன் பார்த்து, " தம்பி...இனிமேல் நீங்கள்
எப்படி ஊருக்கு போவீர்கள்? இதற்குமேல் இரயில் கிடையாதே? " என்று
கவலையுடன் கேட்டார்.
அவர் கூறியது உண்மைதான். இனி விடிந்தால்தான் வண்டி கிடைக்கும்.
அப்படி சென்றால் காலையில் கிறிஸ்துமஸ் ஆராதனையில் நான் கலந்துகொள்ள
முடியாது.
இனிமேல் செய்தி அனுப்பவும் முடியாது. அங்கு தொலைப்பேசி
வசதியும் கிடையாது. பாவம் சபை மக்கள். என் வரவை நம்பி ஏமாந்துபோவார்கள்.
எனக்கும் அது பெருத்த ஏமாற்றமே! மிகுந்த ஆர்வத்துடன் ஏசுவின் பிறப்பை
நற்செய்தியாக கூற லூக்கா இரண்டாம் அதிகாரத்திலிருந்து குறிப்புகள்
எடுத்து வந்துள்ளேன்.
" இதோ. எல்லா ஜனத்துக்கும் மிகுந்த சந்தோஷத்தை உண்டாக்கும்
நற்செய்தியை உங்களுக்கு அறிவிக்கிறேன் ". என்று தேவதூதன் அந்த எளிமையான
மெய்ப்பர்களிடம் சொன்னது மிகவும் அர்த்தமுள்ளது. அதை வைத்து ஒரு நல்ல
செய்தி கொடுக்க தயார் செய்துள்ளேன். காரணம் கிறிஸ்துமஸ் தினத்தில்
எங்கள் ஊரின் எல்லா மக்களும் ஆலயத்தில் வழிபட வந்துவிடுவார்கள்.
இந்துக்களும் கிறிஸ்தவர்களும் சமமாக வாழும் கிராமம் தெம்மூர். அங்குள்ள
பிள்ளைகள் அனைவருமே ஆலயத்தின் பள்ளியில்தான் பயில்கின்றனர். பல
அற்புதங்கள் நடந்துள்ள எங்கள் ஆலயத்தின் பெயர்கூட அற்புதநாதர் ஆலயம்!
என்னுடைய மௌனத்தை மீண்டும் கலைத்தார் பெரியவர்.
" தம்பி.என்ன யோசனை? ஊருக்கு எப்படிப் போவது என்றா? கவலை
வேண்டாம் . நான் அனுப்பிவைக்கிறேன். " என்றவாறு அங்கே நின்றுகொண்டிருந்த
அவருடைய கார் டிரைவரைப் பார்த்தார்.
நான் விடை பெற்றபோது டாக்டர் செந்தில் என் கையைப் பிடித்துக்
குலுக்கி, " வெல் டன் யங் மேன் " என்று பாராட்டினார்.
ஸ்டெல்லா கண் கலங்கிய நிலையில் இரு கரம்கூப்பி விடைதந்தாள்.
அறையை விட்டு டிரைவருடன் வெளியேறும் நேரத்தில் மீண்டும் அவரின்
குரல் கேட்டு திரும்பிப் பார்த்தேன்.
" தம்பி. இதோடு நமது உறவு முடிந்துவிடாது. கிறிஸ்துமஸ்
முடிந்ததும் மீண்டும் கார் அனுப்புவேன். கட்டாயம் எங்கள் வீட்டுக்கு
வரவேண்டும். அதோடு ஸ்டெல்லாவுக்கு இடம் கிடைத்துவிட்டால் உங்களோடுதான்
அனுப்பிவைப்பேன். "
அது கேட்ட எனக்கு இன்ப அதிர்ச்சி! அந்த இரட்டிப்பு மகிழ்ச்சியுடன்
அனைவருக்கும் கிறிஸ்துமஸ் வாழ்த்துகள் கூறிவிட்டு விடைபெற்றேன் .